Kazachstan jest liderem wśród państw Azji Centralnej, do których tradycyjnie zalicza się również cztery inne państwa postradzieckie: Uzbekistan, Turkmenistan, Kirgistan i Tadżykistan.
W latach 90. XX w. polska polityka wobec Azji Centralnej skupiała się głównie na ustanowieniu dwustronnych relacji i negocjacjach pierwszych porozumień. Region ten był traktowany raczej pobocznie lub nawet na marginesie polityki Warszawy. Takie podejście wynikało zarówno z innych priorytetów polityki zagranicznej (wejście do NATO i UE) w tamtym okresie, jak i z niepewnej sytuacji politycznej i trudności gospodarczych w Azji Centralnej. Po 2000 r. istotne polepszenie stosunków Polski z państwami Azji Centralnej i wzrost wymiany handlowej, pierwsze inwestycje i wzrost zainteresowania polskiego biznesu. Rozbudowano bazę prawną i traktatową dotyczącą relacji między krajami oraz utworzono instytucje nadzorujące rozwój dwustronnych kontaktów. W Kazachstanie i w Polsce w związku z poprawianiem stanu infrastruktury i jakości przewozów kolejowych i drogowych Chiny-Kazachstan -Rosja -Polska -Unia Europejska nastąpił istotny wzrost zainteresowania współpracą handlową , transportową i turystyczną. W trakcie spotkania prezydentów w sierpniu 2016 roku poruszono wiele aktualnych kwestii politycznych, w tym sytuację na Ukrainie i na Bliskim Wschodzie. W rozmowach omówiono tez potrzebę intensyfikacji współpracy gospodarczej i naukowo-technicznej. Konflikt Rosja Ukraina, sankcje i utrudnienia w transporcie i wymianie handlowej, duża odległość geograficzna, przynależność do różnych stref wpływów i kręgów kulturowych sprawiają, że relacje polsko-kazachstańskie wymagają intensyfikacji działań dyplomacji, administracji rządowej , organizacji biznesowych i samych firm. Sprzyja temu aktywność Prezydenta i władz w Astanie, odpowiedzialna i realna polityka Kazachstanu zmniejszania międzynarodowego napięcia i rosnąca atrakcyjność Azji Centralnej i samego Kazachstanu jako odpowiedzialnego i perspektywicznego Partnera.
Liczba ludności Kazachstanu w 2023r. prawie dwukrotnie niższa od liczby ludności Polski i wynosi 20 mln osób. Społeczeństwo kazachstańskie jest młode i dynamiczne. W 2022 r. średnia wieku populacji Kazachstanu wyniosła nieco ponad 29,5 lat. Według 2022 r prognoz Narodów Zjednoczonych do 2050 r. ma się zwiększyć́ do prawie 30,1 .Zmniejsza się liczba osób narodowości polskiej przebywających w Kazachstanie, która była szacowana na podstawie spisu powszechnego z 2023r. na ponad 35 tys. osób (0,2% ludności republiki).Według danych GUS liczba osób przybywających z Kazachstanu do Polski (na pobyt czasowy powyżej 3 miesięcy, według posiadanego obywatelstwa) w ciągu 2022 r. powiększała się do3,3 tys.
Prognoza gospodarcza Kazachstanu na najbliższe dwa lata zakłada stabilny wzrost. Oczekuje się, że po odbiciu się od negatywnych skutków inwazji Rosji na Ukrainę w 2023 r. wzrost spowolni do 3,4% rok do roku w 2024 r. ze względu na niższą niż oczekiwano produkcję ropy.
Przewiduje się, że realny PKB wzrośnie o 4,5–5% w 2025 r., ponieważ rozbudowa mocy produkcyjnych na istniejących polach naftowych ma pobudzić eksport i wzrost przemysłu petrochemicznego w 2025 r. i później. Oczekuje się, że inwestycje w górnictwo i produkcję będą stabilne. Oczekuje się, że w 2024 wzrost wydatków gospodarstw domowych wzrośnie wraz ze spadkiem inflacji i złagodzeniem warunków finansowych.
Oczekuje się, że podwyższona inflacja spadnie, ale utrzyma się powyżej celu Narodowego Banku Kazachstanu (NBK) w 2024 i 2025 roku. W 2023 presja inflacyjna zaczęła słabnąć, a w grudniu 2023 spadła do 9,8% w wyniku zacieśnienia polityki pieniężnej.
System bankowy pozostaje odporny na wstrząsy zewnętrzne, w tym na skutki uboczne rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Wskaźnik kredytów zagrożonych w listopadzie 2023 wyniósł 3,2%. Banki utrzymują solidne finansowanie i duże płynne aktywa.
Oczekuje się, że w latach 2024 i 2025 saldo obrotów bieżących pozostanie deficytowe na poziomie odpowiednio 3,0% i 2,3% PKB. Wyższy popyt na import i spadające wpływy z eksportu w kontekście niższych cen ropy naftowej doprowadziły do deficytu na rachunku obrotów bieżących w wysokości około 3,3% PKB w 2023 r. Rezerwy walutowe brutto NBK wynosiły siedem miesięcy pokrycia importu. Oczekuje się, że deficyt utrzyma się w 2024 i będzie się systematycznie zmniejszać, podczas gdy napływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ) będzie się utrzymywał, głównie w sektorze wydobywczym.
W 2023 r. szacowany skonsolidowany deficyt budżetowy wyniósł 1,8% PKB. . Dług sektora instytucji rządowych i samorządowych jest zrównoważony, ale koszty obsługi zadłużenia rosną, co odzwierciedla zależność od długu krajowego w kontekście wysokich krajowych stóp procentowych.
